Twee Belgische federale wetenschappelijke instellingen nemen deel aan de missie van Venus Express. Dit is de Koninklijke Sterrenwacht van België (K.S.B.) en het Instituut voor Ruimte-Aëronomie van België (B.I.R.A.).

Belgische deelname blijft hier niet, want een Belgisch bedrijf (Nexans), gespecialiseerd in elektrische bedraging, heeft bijgedragen tot de realisatie van de sonde.

De Sterrenwacht neemt deel aan het radiowetenschappelijk experiment (VeRa). Het doel is om de verdeling van de massa's in de binnenkant van Venus te bestuderen met behulp van de communicatie tussen de sonde en de Aarde. Het idee is om de baan van de sonde te reconstrueren en de veranderingen in zijn baan die niet vrijwillig worden uitgevoerd, te identificeren. Dit experiment zal worden uitgevoerd door het team van Professor Veronique Dehant dat dezelfde onderzoeken ook uitvoert op Mars.
De studie van de verdeling van de massa's .

Om te begrijpen hoe dit experiment plaatsvindt, moeten we uitgaan de notie van zwaartekrachtveld verder uitdiepen.
Het is de Engelse fysicus Isaac Newton (1643-1727) dit ontdekte dat elk lichaam met een massa onderworpen is aan de zwaartekracht. Dit betekent dat de Aarde een kracht op alle objecten uitoefent. Deze kracht is evenredig met de massa van het object. Hoe zwaarder een licham is, hoe sneller het dus zal vallen. Daarnaast wordt deze kracht uitgeoefend op een afstand en hoeft men dus niet in aanraking te komen met het aardoppervlak om te worden aangetrokken door de grond.
Daarom werd geconcludeerd dat het om een veldkracht ging : "zwaartekrachtveld".

Ieder lichaam heeft een zwaartekrachtveld, dat evenredig is met de massa van het lichaam dat het produceert. Daarom is de kracht die een appel kan uitoefenen, bijvoorbeeld zeer klein in vergelijking met die dat uigeoefend wordt door een planeet zoals de Aarde (met een massa van 5,98 x 10²⁴ kg).
Wanneer een sonde of een satelliet geplaatst is in een baan rond een planeet, wordt deze tot haar aangetrokken als gevolg van de zwaartekracht die het produceert. Maar de rotatie van de sonde maakt het mogelijk om afstand te bewaren en om de aantrekkinskracht te weerstaan.
Omdat het swaartekrachtveld afhankelijk is van de massa van het object, impliceert dit dat als de massa op één plaats van de planeet groter is, dan zal het zwaartekrachtveld nog meer invloed hebben. Wanneer deze sonde dus in de nabijheid van deze plaats komt, zal deze licht afbuigen aangezien de aantrekkinskracht van de planeet steeds belangrijker wordt.
De waarneming van de baan van de sonde en de analysee van de veranderingen zullen dan bepalen in welke gebieden er sprake is van een abnormale massa.

Het Instituut voor Ruimte-Aëronomie van België is ook betrokken bij deze missie door het analyseren van de informatie afkomstig van de infrarode spectrometer SPICAV, die 's avonds de chemische samenstelling van de atmosfeer van Venus analyseert.
In het bijzonder zal de spectrometer sporen van waterdeeltjes, zwavelverbindingen en moleculaire zuurstof detecteren die zich in de atmosfeer van Venus zouden bevinden. Lees meer. .